Polynesië

[ Inleiding | Geschiedenis | Talen | Kerk en Bijbel ]

Polynesië (letterlijk “veel-eilandië”) is een uitgestrekt gebied in de zuidelijke helft van de Grote Oceaan. Polynesië beslaat miljoenen vierkante kilometers zee, waarin een aantal eilandengroepen liggen, wijd verspreide groepen van meestal heel kleine eilandjes. De eilanden zijn verenigd in een aantal staten, koloniën en gebieden met meer of minder zelfstandige status. Het gebied vormt grofweg een driehoek, begrensd door Nieuw-Zeeland in het zuidwesten, Hawaii in het noorden en Paaseiland in het oosten. Daarbinnen liggen bijvoorbeeld Tonga, Samoa en Frans Polynesië (met Tahiti als centraal eiland). Al deze gebieden worden tot Polynesië gerekend, omdat ze – in ieder geval oorspronkelijk – een Polynesische bevolking hebben met een Polynesische taal.
Ten westen van Polynesië ligt Melanesië (“zwart-eilandië”, vanwege de huidskleur van de bevolking), ten noorden ligt Micronesië (“klein-eilandië”). Binnen deze twee gebieden liggen ook een aantal door Polynesiërs bewoonde eilanden, de zgn. Outliers: bijvoorbeeld het Nukuoro in Micronesië en het Takuu in Papoea-Nieuw-Guinea.

[ Inleiding | Geschiedenis | Talen | Kerk en Bijbel ]