Engels voor Aboriginals

De afgelopen jaren werk ik van tijd tot tijd mee aan een nieuwe Engelse vertaling van de Bijbel. Dat is best ongewoon. Als Wycliffe Bijbelvertalers werken we vooral in talen waarin de Bijbel nog niet beschikbaar is, en als er nu één taal is waarin de Bijbel in overvloed beschikbaar is, dan is het wel het Engels, met zijn tien- en tientallen verschillende vertalingen.
Het devies van Wycliffe is echter niet “één Bijbel in elke taal”, maar ” ieder in zijn eigen taal”. Er zijn groepen Engels sprekenden voor wie de bestaande vertalingen niet voldoen, en daaronder zijn Aboriginal-groepen in het noorden van Australië. Zij spreken allerlei verschillende talen, en het liefst gunnen we hen een vertaling in al die verschillende talen. Daar wordt in sommige talen ook aan gewerkt, maar dat is een langdurig karwei. Nu spreken de meesten van hen ook Engels, maar wel een bepaalde vorm van Engels, met zijn eigen woordenschat en zinsbouw. Voor deze doelgroep wordt een vertaling gemaakt in “Plain English”: gewoon, eenvoudig Engels.
Een deel van die Bijbel is nu beschikbaar: de Plain English Version Mini-Bible, met een paar gedeelten uit het Oude Testament en een groot deel van het Oude Testament. Afgelopen weekend is deze Mini-Bible gepresenteerd op de Katherine Christian Convention, een evenement in Noord-Australië waar veel Aboriginals komen.

Hilton Edwards (directeur Bible League), Susanna Baldwin en Kathy Dadd (medewerkers Plain English Version) met de Mini-Bible

Vertaler Suzanna Baldwin schreef een interessante blog over het hoe en waarom van deze vertaling.

Mijn rol is het controleren van de vertaling als consulent. Ook heb ik de vormgeving van de Mini-Bijbel verzorgd.

Overdracht van de Nukuoro-Bijbel

Afgelopen zaterdag, 25 maart, was ik op Pohnpei voor de viering van de Nukuoro-Bijbel. Op Pohnpei wonen veel Nukuoro’s (meer zelfs dan op Nukuoro zelf) en dit was dan ook de uitgelezen plek voor de overdracht.

Het was een stralende morgen, na een bijzonder regenachtige nacht. Het Nukuoro Community Center was uitbundig versierd met bloemen en groen. Vanaf half 10 stroomden Nukuoro’s en andere gasten van het hele eiland binnen om de viering mee te maken.

Rond het gebouw stond het vol met partytenten, en voorin stonden prominent de dozen met boeken: 750 Bijbels, gedrukt in Japan.

De bijeenkomst werd geleid door ds. Johnny Rudolph. Er waren vertegenwoordigers van de regionale kerk en de regering, die elk een rol hadden in de bijeenkomst, met een korte toespraak of een gebed.

Betty Amon, die het vertaalproject tientallen jaren geleid heeft, sprak over de geschiedenis van het vertaalwerk. Al in 1921 werden de eerste Evangeliën in het Nukuoro uitgegeven door zendelingen uit Duitsland. De eerste generatie Nukuoro-christenen hielden het Evangelie niet voor zichzelf, maar brachten het ook naar het buureiland Kapingamarangi, 250 km verderop. In de jaren 1950s werd het vertaalwerk serieus ter hand genomen door een groep lokale vertalers; Bettyꞌs moeder was een van hen. Het Nieuwe Testament werd voltooid en uitgegeven in 1988, waarna Betty en haar team doorging met het Oude Testament.

Veel van de teamleden zijn inmiddels overleden. Anderen zijn verhuisd naar de VS. Uiteindelijk was bij de overdracht naast Betty nog slechts één teamlid aanwezig. Voor Betty was nu het moment gekomen om de Bijbel officieel over te dragen aan de kerk: “mijn werk is klaar; het is nu jullie Bijbel”.

Nob Kalau, CEO van Pacific Missionary Aviation, preekte over het belang van het Woord en het voorrecht om het Woord in de eigen taal te hebben. Als consulent hield ik een toespraak waarin ik de gemeenschap feliciteerde; het Nukuoro is nu een van de ca. 725 talen ter wereld (in totaal zijn er meer dan 7000) waarin de hele Bijbel beschikbaar is; waarschijnlijk een van de kleinste talen met de hele Bijbel.

Na de bijeenkomst was er een overvloedige maaltijd en werden er giften uitgedeeld, zoals Micronesisch weefwerk en houtsnijwerk. De volgende dag zou er een schip vertrekken naar het eiland Nukuoro zelf. Een mooie gelegenheid om ook daar de Bijbels te brengen.

De vertaling is niet alleen beschikbaar als boek, maar ook als Android app in de Google Play Store. Ook het Nukuoro liedboek, dat voor het laatst gedrukt is in 2005, is nu als app beschikbaar.

De Nukuoro-vertaling is klaar!

Tientallen jaren is eraan gewerkt: al in de jaren ’50 werden de eerste stapjes gezet. En nu is het dan eindelijk zover: de hele Bijbel in het Nukuoro is klaar! Vertaler Betty Amon en haar team hebben zich hier onvermoeid voor ingezet, vanuit het verlangen dat ook de Nukuoro de hele Bijbel in hun eigen taal kunnen lezen. Tal van controlerondes. Pakken geprinte vertalingen heen en weer tussen de vertalers op de verschillende eilanden. Tienduizenden aantekeningen en vragen in het programma Paratext. Vele maanden werk aan spellingcontrole, consistentiechecks, voetnoten, vormgeving – en juli 2022 kon de vertaling dan eindelijk naar de drukker in Japan: De Beebaa Dabu, “Het Heilige Boek”.

Als consulent kreeg ik een exemplaar per post opgestuurd, maar veel belangrijker is dat de hele oplage van 750 exemplaren inmiddels op het eiland Pohnpei is aangekomen.

Op 25 maart zal de vertaling op Pohnpei feestelijk in gebruik worden genomen. Ik hoop erbij te zijn!

Een paar maanden geleden vertelde Betty me over het verlangen dat ze heeft voor de Nukuoro-bevolking. “Toen ik klein was, speelden we met het hele dorp een spel op het strand dat siibondae heette. De siibondae was een grote cirkel van mensen die elkaar beschermden. Van buitenaf probeerden anderen de cirkel binnen te dringen, maar de mensen in de cirkel probeerden dat te verhinderen. Mijn verlangen is dat er een steeds grotere siibondae is van mensen die bij Jezus horen en voor altijd bij Hem zullen leven.”

 

Het einde van de Bijbel

Vandaag belandde ik met het checken van de Nukuoro-vertaling aan het einde van de Bijbel. De Hebreeuwse Bijbel, wel te verstaan: deze eindigt met 2 Kronieken, de laatste van de Ketuvim, de Geschriften.
2 Kronieken heeft een bijzonder einde. Na een lange rij koningen (van wie het merendeel niet aan de maatstaven voldoet), oorlogen, deugden en ondeugden, komt er in het laatste hoofdstuk in rap tempo een eind aan het rijk Juda. De laatste koning wordt in ballingschap gevoerd, de tempel wordt verwoest, en van Jeruzalem blijft weinig over. Het verhaal sluit af met een grootse inclusio: zoals na de schepping God rust van zijn werk met de rust van de sabbat (Genesis 2:1), zo heeft nu het land een sabbatsrust van 70 jaar:

“totdat het land zijn sabbatsjaren vergoed gekregen heeft. Al de dagen die het woest lag, heeft het gerust, om zeventig jaar vol te maken.” (2 Kron. 36:21)

Toch is dat niet helemaal het einde van het boek. Er volgen nog twee verzen:

“Maar in het eerste jaar van Kores, de koning van Perzië, wekte de HERE, opdat het woord des HEREN, door Jeremia verkondigd, zou worden voltrokken, de geest van Kores, de koning van Perzië, op, om door zijn gehele koninkrijk, ook in geschrifte, deze oproep te doen uitgaan: Zo zegt Kores, de koning van Perzië: alle koninkrijken der aarde heeft de HERE, de God des hemels, mij gegeven en Hij heeft mij opgedragen Hem een huis te bouwen in Jeruzalem, in Juda. Wie nu onder u tot enig deel van zijn volk behoort – de HERE, zijn God, zij met hem, hij trekke op.”

Het zijn precies dezelfde woorden die we ook lezen aan het begin van Ezra 1 – het boek dat in onze Bijbel (gebaseerd op de Griekse volgorde van de Bijbelboeken) direct op Kronieken volgt. Lees je Ezra 1, dan merk je dat die twee verzen maar het begin zijn; het decreet van koning Kores is in feite een stuk langer dan wat we hier in Kronieken lezen. Het is alsof de schrijver van Kronieken wil aangeven: het verhaal gaat verder, er is leven na de ballingschap. Dat verhaal werkt hij verder niet uit, maar hij kan het niet laten om toch éven – om zo te zeggen – de maat aan te geven.

P1080947k

help! geen internet

Wat doe je als je een collega op Guam wilt spreken die thuis geen internet heeft, en dus ook geen e-mail, Skype, Facebook…? Inderdaad, pak de telefoon, de ouderwetse vaste telefoon.
Aardige bijkomstigheid: in 1997 is het telefoonnetwerk van Guam bij de VS getrokken, en dat betekent dat ik daarheen bel voor een dubbeltje (voor de jongere lezers: tien cent) per minuut.

In elk geval, het was goed om Betty Amon weer even te spreken. We werken allebei hard aan de Nukuoro-vertaling, maar het is bijna drie jaar geleden dat we met elkaar rond te tafel hebben gezeten. In mei hoop ik er op bezoek te gaan en het vertaalteam te ontmoeten.